In de zaak van 23 januari 2015 (ECLI:NL:RBGEL:2015:399) oordeelt de kantonrechter dat de opzegging van de werknemer kennelijk onredelijk is, omdat de woonplaats van de werknemer volgens de kantonrechter niet als zelfstandig opererende bedrijfsvestiging kan worden aangemerkt. Dit leidt tot de conclusie dat de werkgever via het afspiegelingsbeginsel had moeten bepalen wie voor ontslag in aanmerking zou worden gebracht. Nu de werkgever dit niet heeft gedaan, is het ontslag kennelijk onredelijk.

De kantonrechter kent de werknemer vervolgens een schadevergoeding toe, die is gebaseerd op de berekening van ‘Hoe lang werkloos?’: “De kantonrechter heeft daarbij als uitgangspunt gehanteerd het aantal dagen van fictieve werkloosheid op grond van hoelangwerkloos.nl (392), zijnde de duur van de te verwachten werkloosheid op het moment van de kennelijk onredelijke opzegging, het door het UWV gehanteerde dagloon (€ 124,47) en de door [eisende partij] in dat geval ontvangen uitkering. Naar het oordeel van de kantonrechter is dit bedrag in overeenstemming met de aard en ernst van de het tekortschieten van [gedaagde partij] in haar verplichting om te handelen als goed werkgever, met name nu de functie van [eisende partij] ten onrechte niet is afgespiegeld en vast staat dat [eisende partij] hierdoor schade heeft geleden. De wettelijke rente zal worden toegewezen als gevorderd.” Zie rechtspraak.nl voor de volledige tekst van de uitspraak.